माझा जन्म ६.१२.१९४३ या दिवशी मध्यमवर्गीय कुटुंबात माझ्या आजोळी कोल्हापूरमधील शाहूपुरी येथे झाला. मी माझे २ धाकटे भाऊ, २ धाकट्या बहिणी आणि विधवा आत्या यांच्यासह पुण्यातील नारायण पेठेत भाड्याच्या जुन्या घरात राहून शिक्षण घेत होतो.
पुणे येथील श्री. गजानन बळवंत साठे (वय ७७ वर्षे) गेल्या १९ वर्षांपासून सनातन संस्थेच्या मार्गदर्शनानुसार साधना करत आहेत. ते उच्चशिक्षित आहेत.
‘आईला अनेक वर्षांपासून निद्रानाशाचा विकार आहे, तरी ती दिवसभर उत्साही असते. आईची २ वेळा ‘अँजिओप्लास्टी’ (हृदयाचे शस्त्रकर्म) करावी लागली. त्यामुळे तिचे जेवण आणि हालचाली यांवर पुष्कळ बंधने आली आहेत, तरी ती सतत आनंदी असते.
२९ ऑगस्ट या दिवशी श्रीकृष्णजन्माष्टमीच्या पूर्वसंध्येला ‘ऑनलाईन’ कृष्णानंद सोहळा पार पडला. या सोहळ्यात सनातनच्या सद्गुरु (कु.) स्वाती खाडये यांनी श्रीमती उषा कुलकर्णी आणि श्री. गजानन साठे यांना संत घोषित करून सर्व साधकांना भावानंद दिला. ‘पुण्यनगरीला (पुणे) लाभलेल्या संतरत्नांच्या गुणांमधून कसे शिकायला हवे ?,’ याविषयी सद्गुरु (कु.) स्वाती खाडये यांनी साधकांना ‘ऑनलाईन’ कार्यक्रमाद्वारे मार्गदर्शन केले.
नवे पारगाव (जिल्हा कोल्हापूर) येथील पू. डॉ. (श्रीमती) शरदिनी कोरे यांची मुलगी आणि नातू यांना जाणवलेली त्यांची गुणवैशिष्ट्ये येथे दिली आहेत.
पू. डॉ. (श्रीमती) शरदिनी कोरे यांनी सनातन संस्थेच्या माध्यमातून साधना करतांना उत्तरोत्तर अध्यात्मात प्रगती केली. जाहीर प्रवचन घेणे, विज्ञापने आणणे, प्रसार करणे यांसह अनेक सेवा त्यांनी केल्या. प्रतिथयश स्त्रीरोगतज्ञ असतांनाही त्या मिरज येथील सनातनच्या आश्रमात येऊन राहिल्या आणि त्यांनी आश्रमजीवन आत्मसात् केले. त्यांनी शारीरिक आजारपणातही साधना चालू ठेवली.
विद्याचौडेश्वरी देवीच्या आज्ञेवरून यांनी श्रीसत्‌शक्ति (सौ.) बिंदा सिंगबाळ यांच्या गळ्यात विष्णु (राम) तुळशीचा हार घातला. तेव्हा श्रीसत्‌शक्ति (सौ.) बिंदा सिंगबाळ यांना उद्देशून देवी म्हणाली, ‘‘तुम्ही आता साक्षात् गौरी स्वरूपात दिसत आहात.
साधनेमुळे आध्यात्मिक उन्नती होऊ लागल्यावर व्यक्तीमध्ये होणार्‍या दैवी पालटांमुळेही तिच्या देहावर शुभचिन्हे उमटतात. विविध यज्ञ-याग, धार्मिक विधी आणि सोहळे यांच्या प्रसंगी सनातनच्या श्रीसत्‌शक्ति(सौ.) बिंदा सिंगबाळ यांच्या देहावर अनेक दैवी शुभचिन्हे दिसून आली.
घरी आधीपासूनच धार्मिक वातावरण असल्याने देवाधर्माचे काहीतरी करण्याचे बाळकडू मला लहानपणीच मिळाले होते. सासरी यजमान सोडून इतर कुणी देवाचे फार करणारे नसले, तरी त्यांनी मला त्यासाठी विरोध केला नाही. त्यामुळे माझी ‘भागवत सप्ताहाला जाणे, नित्यनेमाने मंदिरात दर्शनासाठी जाणे, भजनाला जाणे’, अशी थोडीफार साधना चालूच होती.
मला बाहेर जाऊन सेवा करणे अवघड होऊ लागल्याने मला समष्टीसाठी नामजप करणे, प्रार्थना करणे, अशा प्रकारच्या सेवा सांगितल्या जाऊ लागल्या. त्या करता असतांनाच सद्गुरु (कु.) स्वाती खाडये यांनी फाल्गुन शुक्ल पक्ष नवमी (१७.३.२०१६) या दिवशी मला ‘संत’ म्हणून घोषित केले. हा माझ्या जीवनातील ‘सर्वोच्च आनंदाचा क्षण’ होय !
